Τη δεύτερη στην Κυρά των Κυκλάμινων την ήρεμη, σκεπτική αλλά και μοναχική κυρά, που αν τη δει άνθρωπος πετρώνει.
Μάλλον δεν τα ξέρουμε όλα, κι ας νομίζουμε έτσι, και δεν είναι καθόλου ντροπή να ακούμε τους άλλους. Το αντίθετο μάλιστα. Οι άλλοι μας βοηθούν να δούμε πτυχές των καταστάσεων με τα δικά τους μάτια. Και όλες οι καταστάσεις είναι πολύπτυχες. Έτσι πολλές φορές προκύπτουν λύσεις που χαμογελάμε όταν τις βρίσκουμε αν και δεν είχαμε ιδέα πως υπάρχουν! Αλλά βέβαια, πρέπει να ξέρουμε να ακούμε και να μάθουμε να μην κοιτάζουμε μόνο, αλλά να βλέπουμε κιόλας. . .
Να ρωτάμε όχι για να επιβεβαίωνουμε αυτό που νομίζουμε, αλλά για να μάθουμε μια άλλη άποψη- γνώμη.
Τώρα ο μπάρμπα Μύθος έλεγχε πάλι τα συναισθήματά του. Με τη βοήθεια της λογικής. Του Σκύλου της Λογικής. Η λογική οφείλει να δαγκώνει αν χρειαστεί. Όπως ο σκύλος...ή ο σκύλος έτσι κι αλλιώς δαγκώνει, όπως θα πρέπει και η λογική αν χρειαστεί....
- Λοιπόν μπάρμπα Μύθε τι θα κάνουμε τώρα; Πού θα πάμε;
- Η Κλειώ με ενημέρωσε, πως υπάρχει ένα σχολείο στο Ηράκλειο Αττικής όπου οι μαθητές χαμογελούν, ξέρουν να ξεχωρίζουν, να ονομάζουν και να εκφράζουν τα συναισθήματά τους.
-Η Κλειώ είχε πάει εκεί και με διαβεβαίωσε πως οι μαθητές της Α τάξης θα μας υποδεχτούν με χαρά και γεμάτοι έκπληξη!!!
Επίσης εκεί, σε αυτό το σχολείο υπάρχει ένας κήπος που συντηρούν οι μαθητές.
Έτσι θα μπορέσουν να μείνουν και τα πρόβατοσυναισθήματα εκεί.
Άλλωστε για να συντηρηθούν τα συναισθήματα πρέπει κάθε άνθρωπος να έχει ένα κήπο στην καρδιά του... Σε αυτόν τον κήπο μεγαλώνει ότι αυτός φυτεύει...φυτεύει κακό...θα βγει κακό, έχθρα, κακία....φυτεύει καλό...θα βγει χαρά...αγάπη...αισιοδοξία....
